<– Luister naar de London Symphony (Lento)
A London Symphony – Tweede deel (Lento)
In het inleidende deel voor de strijkers roept Vaughan Williams een stemming van peinzend verlangen op. De akkoorden lijken op nevelslierten die op een kille novemberdag in de Londense straten hangen. Een dromerige Engelse hoorn doet denken aan Debussy’s “La Mer” (de zee). In het middendeel wordt een bekoorlijke melodie door de altviolen ingezet, die wordt onderbroken door het drukke ritme van de sledebellen, waarop steeds meer klanken en melodieën bij elkaar komen. Ieder instrument symboliseert een deel van het Londense leven, bijvoorbeeld de klarinet die het roepen van een lavendelverkoopster nabootst. Met de terugkeer naar de melancholieke stemming van het begin en het geluid van waldhoorns in de verte komt het deel geheimzinnig ten einde.
Een band met Bloomsbury Dit tweede deel wordt ook wel “Bloomsbury Square op een novembermiddag” genoemd. Vaughan Williams verbleef vaak in Londen, en deze herfstige impressie van Bloomsbury toont zijn liefde voor deze stad.
Visionair en patriot Vaughan Williams was in woord en daad een man van het volk, een man met visie en vaderlandsliefde en altijd bereid zich ergens voor in te zetten. Zijn sterk patriottische inslag komt vooral in twee van zijn essays naar voren: “Who needs the British composer? en Folk music. Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog werd hij dirigent van het Engelse expeditiekorps. Vol enthousiasme spoorde hij de soldaten aan om ook te componeren. Zijn muziek weerspiegelde vaak de wensen van de doorsnee-bevolking. Vaughan Williams spuwde op het nazi-regime van Hitler, en zijn inzet voor Duitse vluchtelingen leidde tot een opvoeringsverbod van zijn muziek in Duitsland. In de Tweede Wereldoorlog zette hij zich in voor de vrijlating van geïnterneerde musici.
De componist geëerd Omdat hij zich ten opzichte van niemand verplicht wilde voelen, bedankte Vaughan Williams uit principe voor de eer van prijzen waarbij het niet om zijn muzikale verdiensten ging. Veel onderscheidingen, waaronder de verheffing tot ridder, sloeg hij af. Een orde van verdienste (1935) nam hij echter aan, evenals een eredoctoraat in de muziek in Oxford, Yale en Cambridge, doctoraten van drie andere universiteiten en in 1955 de Albertmedaille vanwege zijn betekenis voor de kunsten Voetnoot Vaughan Williams plande A London Symphony aanvankelijk als symfonisch gedicht, totdat de componist George Butterworth hem aanraadde er een symfonie van te maken. Vaughan Williams beweerde dat het geen programmatisch werk was, maar als pure muziek moest “zegevieren” of “ten onder gaan”.
Bron: Klein Muzikaal handboek Klassieke momenten – Herfstkleuren –
LudwigvanBeethovenmijninspiratiebron 